Wij mensen houden van woordjes, toch?  En vaak denken we dat onze honden geboren worden met hetzelfde begrip van de Nederlandse taal als volwassenen. Van onze baby’s en peuters verwachten we dat niet! Waarom verwachten we van onze honden dat zij aan onze woorden (‘zit’) de betekenis kunnen geven van een bepaalde handeling (‘zitten’), zonder dat hen dat is aangeleerd? Zomaar uit het niets? Van alle andere diersoorten verwachten we dit immers niet. Van onze honden wel en als ze niet luisteren, dan krijgen ze het etiket ‘dominant’. Want een hond moet toch luisteren?

De vraag is: Heeft hij jou begrepen? En hoe komt het dat bepaalde honden gaan zitten als de baas ‘choco’ zegt? Of gaan liggen als de baas ‘down’ zegt? Of zouden ze beter Engels verstaan?

Honden denken in beelden en in details, niet in woorden. Als een bepaald woord een bepaald gedrag oproept dan kan er het volgende zijn gebeurd:

–          Het woordje dat de baas heeft gezegd op het moment dat de hond een bepaald gedrag ging stellen, heeft de hond na herhaling gekoppeld aan zijn gedrag. Het leggen van de link wordt versneld door de hond te belonen voor dit gedrag. Dit gaat enkel bij gedrag dat de hond uit zichzelf regelmatig stelt, zodat je het woordje veel kan herhalen.

vb. de hond gaat regelmatig uit zichzelf zitten. Je zegt ‘zit’ vlak voor hij zelf gaat zitten – flink en beloon (snoepje nemen en geven nà flink). Na herhaling zeg je zelf ‘zit’ en kijkt of de hond jouw woordje heeft begrepen door te gaan zitten – flink en beloon.

–          Je hebt de hond na (veel) herhaling met een lokgebaar (handgebaar met snoepje waarbij je de hond (stap voor stap lokt in een bepaalde houding) de beweging aangeleerd.  Je bent het snoepje uit de hand gaan afbouwen (let wel: je beloont met de andere hand) en gebruikt een handgebaar om het gedrag op te roepen. Eens je merkt dat de hond echt doorheeft wat hij moet doen na het handgebaar, begin je pas een woordje te gebruiken.

vb. Je geeft je commando ‘zit’ – dan pas geef je je handgebaar voor ‘zitten’ – hond gaat zitten – flink  en beloon

Soms gebeurt het dat mensen zeggen dat de hond wel kan gaan liggen op het woordje zonder het ooit te hebben aangeleerd. Dat kan, maar wanneer mensen zich vervolgens stokstijf moeten houden, doet de hond het niet. Waarom? Vaak hebben ze toch iets uit onze lichaamstaal opgepikt en gekoppeld aan een bepaalde beweging. Het knikje van ons hoofd wordt aanzien als het handgebaar voor liggen … hoofdgebaar.

Je kan je voorstellen hoe slim ze zijn om met een knikje te komen tot ‘ik moet gaan liggen!’. Het is te vergelijken met iemand die tijdens het spelletje ‘hints’ onduidelijke aanwijzingen geeft. Na lang zoeken en met wat geluk, kan je er komen.

Naast het taalverschil horen honden constant gebabbel. Hoe moeten zij een woordje gaan herkennen in deze onophoudelijke woordenstroom dat voor hem van betekenis kan zijn?

Willen we onze honden makkelijk en vlot laten leren, oefen je beter met een helder plan in je hoofd en duidelijke handgebaren of werk je met gedrag dat hij uit zichzelf laat zien. Handgebaren en woordjes worden aangeleerd om gedrag op te roepen. Want niet aangeleerde woordjes voor de hond betekent zoveel als ‘Woeshi’ voor ons …

 

Comments are closed.

Looking for something?

Use the form below to search the site:


Still not finding what you're looking for? Drop a comment on a post or contact us so we can take care of it!

Visit our friends!

A few highly recommended friends...

Set your Twitter account name in your settings to use the TwitterBar Section.